Het Europese akkoord is historisch. Zaken die tot voor kort ondenkbaar waren,
vormen de kern. Veel moeite kost het echter niet om mijn enthousiasme te
bedwingen. Ik wil eerst zien hoe het wordt uitgevoerd en of het werkt.

De druk van de markten en media was blijkbaar groot genoeg. Eerlijk is
eerlijk, de politieke leiders in Europa hebben afgelopen week gedaan wat
maximaal haalbaar was. Meer konden we redelijkerwijs niet verwachten.

Kleine lettertjes
Of het allemaal voldoende is, is een andere kwestie. Bovendien is er slechts
een zeer grof hoofdlijnenakkoord. Zoals altijd zijn bij financiële zaken de
kleine lettertjes bepalend en juist de details ontbreken.

De markten haalden echter opgelucht adem en namen daarmee een (mijns inziens
te) royaal voorschot op een succesvolle uitwerking van de Europese megadeal.

De Griekse staatsschulden die in handen zijn van (vooral) de banken worden
voor 50 procent “vrijwillig” kwijtgescholden, de banken moeten sneller hun
eigen vermogen versterken en het noodfonds zal via garanties worden
opgekrikt naar 1.000 miljard euro. Het toezicht op de begrotingsdiscipline
van eurolanden wordt versterkt.

Heilige koeien gesneuveld
Ik realiseerde me zojuist hoe “normaal” ik bovenstaande zaken begin te
vinden. Een mens went blijkbaar snel, want nogal wat heilige koeien zijn in
korte tijd geslacht.

We beseffen tegenwoordig dat schuld van een euroland risicovol is en staan
juichend een 50 procent afwaardering toe. In ons achterhoofd houden we zelfs
rekening met een verdere afwaardering tot 80 procent.

Alle voorheen ondenkbare trucs worden uit de kast gehaald om een noodfonds zo
groot mogelijk te maken. Zonder dat er meteen grote bedragen worden
overgemaakt, want we willen niet dat het vroeger ongenaakbaar geachte
Frankrijk de AAA-status verliest.

En als hefbomen of deelverzekeringen (waarbij alleen de eerste 20 procent
afwaardering wordt gedekt) niet werken, gaan we er maar alvast van uit dat
China wel zal bijspringen. Ook China is namelijk niet gebaat bij een
Europese implosie.

Grote bedragen
We verbazen ons ook niet meer over de hoogte van bedragen. Niet lang geleden
vonden we 1000 miljoen euro veel geld, nu is het duizendvoudige gewoon. En
als iemand roept dat er eigenlijk 2000 tot 4000 miljard moet worden
vrijgemaakt, lijkt ons dit niet buitensporig.

Politiek baanbrekend is dat er in ieder geval macht van de eurolanden naar
Brussel wordt overgeheveld. En als klap op de vuurpijl bestaat er de
mogelijkheid dat de druk op de Italiaanse Zonnekoning Berlusconi zo groot is
dat hij daadwerkelijk bezwijkt en dat Italië werkelijk hervormt. Dat laatste
neem ik bij nader inzien terug.

Ik heb overigens niet de illusie dat we nu tot rust komen en dat een stabiele
situatie is gecreëerd. Reken maar dat in de komende jaren nog meer
onmogelijke monetaire, financiële en politieke acties ineens toch mogelijk
blijken.

Griekenland
Jawel hoor, geen column zonder de gebruikelijke trap naar Griekenland. Maar
hoe lekker ook, “goedkoop” is die trap allang niet meer.

Een gratis massage - al dan niet discreet - voor alle Europese toeristen in
Griekenland, of schoenpoetsbeurt voor zakenreizigers op het vliegveld in
Athene is inderdaad wat veel gevraagd.

Lezers van mijn vorige
column zullen niet verrast zijn dat ik ook niet vurig hoop op een
benefiet optreden van vermeend Grieks zangtalent uit de jaren zeventig, als
tegenprestatie voor de kwijtschelding.

Maar je zou toch wel mogen verwachten dat wij worden overladen met Griekse
bedankjes, al dan niet vergezeld van de gebruikelijke culturele prullaria.

Het tegendeel is waar. Het Griekse volk reageerde vol afgrijzen over de deal,
er werd schande gesproken over Europa en stakingsgolven zullen weer door het
land deinen.

Natuurlijk, de noodzakelijke offers zijn extreem, maar volledig terecht. Het
land heeft ronduit gelogen over zijn cijfers, jarenlang ver boven zijn stand
geleefd en mag blij zijn dat ze zulke genereuze en vredelievende
geldschieters heeft.

Nederig
Gelukkig heb ik wel een ouderwetse opvoeding mogen ondergaan. Vandaar deze
nederige oproep aan mijn bank: indien u mijn hypotheekschuld voor de helft
kwijtscheldt, beloof ik dat ik een beleefd dankbriefje stuur. Bovendien
betaal ik de andere helft wel terug.

Errol Keyner is adjunct-directeur bij de Vereniging
van Effectenbezitters (VEB), maar schrijft dit artikel op
persoonlijke titel.

Meer analyses van Errol Keyner

Volg de markten op Z24 Beurs

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl